Kisshomaru Ueshiba, syn Morihei Ueshiba, urodził się 27 czerwca 1922 roku w Ayabe, Prefektura Kioto. Aikido zaczął ćwiczyć pod okiem ojca jako nastolatek około 1937 roku. W czasie II wojny światowej opiekował się budynkiem dojo, ratując kilka razy budynek przed pożarami spowodowanymi bombardowaniem Tokio. Ukończył ekonomię na Uniwersytecie Waseda w 1946 roku. W 1948 roku zostaje dyrektorem Hombu Dojo - kwatery głównej Fundacji Aikikai. W 1956 roku daje pierwszy publiczny pokaz i zaczyna nauczać Aikido. W 1957 roku publikuje pierwszą książkę, zatytułowaną „Aikido”, która spotyka się z ogromnym zainteresowaniem czytelników. W 1964 roku po raz pierwszy wyjechał za granicę, aby nauczać Aikido w Stanach Zjednoczonych. Po śmierci O’Sensei w 1969 roku, Kisshomaru Ueshiba został obwołany Doshu, „liderem drogi”. W 1995 roku otrzymuje od japońskiego rządu tzw. „Medal Błękitnej Wstęgi” (Hosho Zui) za zasługi na polu szerzenia kultury. Zmarł 04 stycznia 1999 roku w wieku 77lat.

Kisshomaru Ueshiba odegrał ogromną rolę w powojennym rozwoju Aikido. W ciągu wielu lat zarządzania Fundacją Aikikai wytyczał kierunki jej działania, czyniąc z Aikido niezwykle popularną sztukę o prawdziwie międzynarodowym charakterze. To właśnie On koordynował zamorskie wyprawy japońskich Shihanów, rozwijając w ten sposób podwaliny dużych organizacji w innych krajach. On także podtrzymywał silne wsparcie urzędników rządowych i japońskich biznesmenów, oraz zbudował nowe wsparcie tego typu na całym świecie. To między innymi dzięki Jego niezliczonym wykładom i pokazom, licznym podróżom i ożywionej działalności wydawniczej oraz publicystycznej Aikido stało się najpierw częścią kultury japońskiej, a obecnie dzięki setkom tysięcy ćwiczących w wielu krajach, staje się częścią kultury światowej.

Yasuo Kobayashi Shihan w swojej książce pt. „Aikido, moja droga” wspomina Kisshomaru Ueshibę jako niepozorną osobę, noszącą grube, okrągłe, czarne okulary, która z pozoru wyglądała raczej na naukowca niż człowieka zajmującego się sztukami walki. Niemniej jednak charakter ducha i ogromne zdolności organizacyjne przyczyniły się niewątpliwie do tego, iż wizja O’Sensei przybrała wymiar międzynarodowy.